Νομικέ απόψεις με τη φρεσκάδα της παγωμένης Μόσχας του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς

Αρχείο/Φεβρουάριος 2018

Μωρίας Νικολάου Κοτζιά: «Τεκμηρίου ενοχής εγκώμιον»

Ο Υπουργός Εξωτερικών, διακεκριμένος μεγαλοαστός σοσιαλιστής ευπατρίδης με ισχυρή φαντασία  («Είμαι απόγονος του Παλαιών Πατρών Γερμανού»), Μέγας Σταυροφόρος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και υπεραιωνόβιο (κάπου 120 ετών τουλάχιστον και άρα πολύπειρο) ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ το 1918, με τη βούλα της αδέκαστης Δικαιοσύνης     («Ο Αρειος Πάγος δέχεται τον Νίκο Κοτζιά ως ιδρυτή του ΚΚΕ!»), o “Πολυκαθηγητής Κοτζιάς”, δεν μπορεί να μιλούσε από άγνοια. O προϊστάμενος της εθνικής Διπλωματίας μας, που διαχειρίζεται ανεξέλεγκτα τα Μυστικά Κονδύλια, αυτά που είχε υποσχεθεί, με πολύ θόρυβο, αυτός και το κόμμα του πως θα έθεταν στον έλεγχο της Βουλής [Ο συνένοχος της αδιαφάνειας Λαφαζάνης, διαμαρτύρεται τώρα (3.1,2018) κατόπιν εορτής («Μυστικά κονδύλια υπουργείου Εξωτερικών: Αγνοείται η τύχη τους»)], γνωρίζει τη σημασία κάθε λέξης και κάθε φράσης και δεν μίλησε εκ παραδρομής.

Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο>>>

Το δόγμα αντιτίθεται στη σκέψη, ή «τρώτε άφοβα μαρούλια»

Αρχείο Σεπτεμβρίου 2016

[Περί της αριστερής αυθεντίας του Θανάση Καρτερού]

Δόγμα στη φιλοσοφία είναι η άποψη η οποία, για εκείνον που την ασπάζεται, δεν επιδέχεται απόδειξη και επομένως, υπό μία έννοια, δεν επιδέχεται και αμφισβήτηση, σε αντιδιαστολή με αυτό που ονομάζεται αντικειμενική πραγματικότητα.
Δόγμα στη θρησκεία είναι το σύνολο των απαράβατων απόψεων μιας θρησκείας σχετικά με την ταυτότητα της λατρευόμενης θεότητας και με τον τρόπο λατρείας της.. [wikipedia]

Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο >>>

Ο, τρώτε-άφοβα-μαρούλια-Τσέρνομπιλ, Θανάσης Καρτερός: «Ου γαρ οίδασι τι πηδούσι»

ΑΡΧΕΙΟ Φεβρουαρίου 2018

[H ρητορική μίσους και η –εικονογραφημένη– απάντηση του κ. Νικόλα Σεβαστάκη]

Το κείμενο είναι του εμφυλιακού νοσταλγού ©Θανάση Καρτερού

Δείτε το κι έτσι, και ίσως καταλάβετε γιατί καταλήγω στην κατανόηση, και δι’ αυτής στη συμπόνια. Στην Αριστερά είμαστε ανέκαθεν επαγγελματίες, κατά κάποιο τρόπο, κατηγορούμενοι. Χιλιάδες και χιλιάδες έχουμε κάτσει στο σκαμνί. Άλλες φορές για ήσσονα αδικήματα, όπως η διατάραξη της τάξεως, η αντίσταση κατά της αρχής, η εξύβριση οργάνων της τάξεως, η εν γένει πεζοδρομιακή δραστηριότητα. Και άλλες φορές με κατηγορίες που οδηγούσαν σε βαριές ποινές, σε ισόβια, ή και στον τοίχο. Αφήστε που πλήθη ανθρώπων βρέθηκαν στα σύρματα χωρίς καμιά δίκη. Έφτανε η απόφαση μιας Επιτροπής Ασφαλείας, στην οποία συμμετείχαν ο κύριος νομάρχης, ο κύριος αστυνόμος, και ο κύριος εισαγγελέας, και άντε να καθαρίσει ο κατηγορούμενος με τη Γυάρο, τον Άι Στράτη, ή τη Μακρόνησο.

Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο >>>

Τι θα πει η λέξη «γκαουλάιτερ» (ή μάθημα γλωσσολογίας προς δικαστές)

Aρχείο, Νοέμβριος 2017

του ©Περικλή Κοροβέση

[…και αποφάσισαν να κλείσουν την «Αθηναϊκή Επιθεώρηση Βιβλίου» (ARB) γιατί χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη για κάποιον απολογητή του σταλινισμού, αγνοώντας πως αυτή η λέξη σημαίνει πια «φανατικός»]

Τα ρεμπέτικα τραγούδια ή τώρα με τον νέο τους τίτλο «λαϊκά αστικά τραγούδια» (αμφίβολο αν θα επικρατήσει) στην ουσία ήταν ένας λαϊκός πολιτισμός που τελούσε μέχρι πρόσφατα υπό διωγμόν.

Τραγούδια του υπόκοσμου και του λούμπεν προλεταριάτου, που δεν είχαν καμία σχέση με την καθώς πρέπει κοινωνία η οποία άκουγε όπερες και οπερέτες και ελαφρά τραγούδια (άλλος ένα υποτιμητικός όρος για τραγούδια που ήταν ισάξια της διεθνούς παραγωγής – είναι σαν να λέμε πως η Εντίθ Πιαφ και η Νίνα Σιμόν τραγουδούσαν ελαφρά τραγούδια. Πώς τα ζυγίζουν οι ειδικοί, δεν ξέρω. Να έχει επινοηθεί κάποιο «τραγουδόζυγο» και να μην το ξέρω; Κανείς δεν είναι βέβαιος για τις γνώσεις του).

Εκτός από την περιθωριοποίηση αυτών των τραγουδιών από την καλή κοινωνία, υπήρχε και η ποινική δίωξη από τον φασίστα Ι. Μεταξά και παραδόξως και το ΚΚΕ συμμερίστηκε τις απόψεις του δικτάτορα.

[…]

Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο >>>